12 مه 2023 - خوانش‌های زمان در محدوده (TIR) از یک مانیتور مداوم گلوکز(CGM)، تکمیل کننده ی اطلاعات هموگلوبین A1c است و تصویر کامل ‌تری از کنترل قند خون در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که انسولین پایه مصرف می‌ کردند، در یک تجزیه و تحلیل پس از انجام کارآزمایی بالینی SWITCH PRO، ارائه نمود.

زمان در محدوده یا TIR به طور معکوس با هموگلوبین A1c، مرتبط بود، با قوی ترین همبستگی پس از تشدید درمان.

دکتر رونالد ام گلدنبرگ، از LMC Diabetes & Endocrinology در تورنهیل در انتاریو، کانادا و همکارانش در مقاله ی خود که در شماره ماه مه Diabetes Therapy منتشر شده است، نوشتند: با این حال، پراکندگی گسترده ای از داده ها وجود دارد، که نشان می دهدTIR (و سایر معیارها) اطلاعاتی در مورد کنترل قند خون ارائه می دهد که نمی توان آن را مجزا از A1c تفسیر کرد، اما می تواند اطلاعات را تکمیل کند.

تحقیقات دیگر نشان داده است که بیش از یک سوم افراد مبتلا به دیابت نوع 2 به هدف توصیه شده A1c کمتر از 7٪ تا 8.5٪، دست نمی یابند.هنگامی که داده های ارائه شده از یک مانیتور مداوم قند خون مانندزمان در محدوده یا TIR، زمان کمتر از محدوده (TBR)، و زمان بالاتر از محدوده(TAR) ؛ در کنار A1c استفاده می شود، تصویر کامل تری از سطح گلوکز در طول روز و شب ارائه می دهد.

آنها افزودند: این ممکن است به افراد مبتلا به دیابت کمک کند تا وضعیت خود را بهتر مدیریت کنند و به آنها بینش عملی در مورد عواملی که باعث نوسانات روزانه سطح قند خون می شوند، مانند رژیم غذایی، ورزش، دوز انسولین و زمان تزریق انسولین ارائه می دهد. این معیارها همچنین ممکن است برای کمک به تصمیمات درمانی توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی مورد استفاده قرار گیرند.

محققان نتیجه گیری کردند که در نهایت، امید است که استفاده از این معیارهای جدید منجر به بهبود کیفیت کنترل قند خون و در نتیجه کاهش تعداد عوارض مرتبط با دیابت، شود.

یک مطالعه ی مهم

دکتر سلست سی. توماس از دانشگاه شیکاگو، ایلینویز، که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت: این مطالعه مهم است زیرا با تجزیه و تحلیل های قبلی که همبستگی بین TIR و A1c را پیدا کرده بود، مطابقت دارد.

او افزود: من از پلات های پراکنده از شرکت‌ کنندگانی بازمان در محدوده70 درصد که دارای A1c بیش از 9 درصد بودند، تعجب کردم. این امر اهمیت استفاده از معیارهای چندگانه ی قند خون را برای درک خطر ابتلا به عوارض دیابت و آگاهی از محدودیت‌های این معیارها نشان می‌دهد.

دکتر توماس، همچنین خاطرنشان کرد که CGM در کلینیک‌های غدد درون ‌ریز و به طور فزاینده ‌ای در کلینیک‌های مراقبت‌های اولیه، اغلب برای تعیین الگوهای قند خون برای بهینه ‌سازی مدیریت درمانی و همچنین برای بررسی TIR و مهمتر از همه، زمان کمتر از محدوده برای کاهش بروز هیپوگلایسمی، استفاده می ‌شود.

دکتر توماس خاطرنشان کرد که افراد مبتلا به دیابت نوع 2 از CGM استفاده می کنند تا پاسخ فردی خود را به داروها، انتخاب غذا، کیفیت و مدت خواب، ورزش و سایر متغیرهای روزانه که بر سطح گلوکز تأثیر می گذارند، درک کنند. او گفت: در کار بالینی من، اطلاعات ارائه شده توسط CGM شخصی، بسیار اهمیت دارد و به من در کمک به کنترل دیابت بیمار کمک می کند.

دکتر توماس خاطرنشان کرد: از 4 آوریل 2023، مدیکرپوشش CGM را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 که با یک تزریق انسولین در روز درمان می‌شوند و کسانی که انسولین مصرف نمی‌کنند، اما دارای سابقه هیپوگلایسمی هستند، ارائه داد، من امیدوارم سایر بیمه ها بزودی استفاده از CGM را پوشش دهند.

او گفت: پیش‌بینی می‌کنم که CGM و TIR به طور گسترده در عمل بالینی برای افراد مبتلا به دیابت نوع 2 استفاده شود، به‌ ویژه برای کسانی که تا به حال A1c بالای 8 داشته ‌اند، کسانی که سابقه هیپوگلایسمی دارند، و کسانی که با داروهایی درمان می‌شوند که می دانیم باعث هیپوگلایسمی می شوند.

زمان در محدوده (TIR) چگونه با A1c مقایسه می شود؟

دکتر گلدنبرگ و همکارانش تلاش کردند تا درک بهتری از مقایسه ی معیار TIR در حال ظهور با معیار سنتی A1c داشته باشند.

آنها یک تجزیه و تحلیل از داده های حاصل از فاز 4 مطالعه SWITCH PRO در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با انسولین پایه با حداقل یک عامل خطر برای هیپوگلایسمی انجام دادند.

بیماران با انسولین degludec یا glargine 100 طی یک تیتراسیون 16 هفته ای و مرحله نگهداری 2 هفته ای تحت درمان قرار گرفتند و سپس برای دوره های زمانی مشابه به درمان دیگر منتقل شدند.

کنترل قند خون با استفاده از یک CGM حرفه ای کور (Abbott Freestyle Libro Pro) ارزیابی شد. پیامد اولیه TIR بود که به عنوان درصد زمان های صرف شده در محدوده ی قند خون 70 تا 180 میلی گرم در دسی لیتر، تعریف شد.

 در مجموع 419 شرکت کننده در این تجزیه و تحلیل کامل وجود داشتند. میانگین سنی بیماران 63 سال و 48 درصد مرد بودند. میانگین شاخص توده بدنی آنها 32 کیلوگرم بر متر مربع بود و به طور میانگین 15 سال دیابت داشتند.

"یک همبستگی خطی معکوس متوسط بین TIR و A1c در ابتدا وجود داشت، که پس از تشدید درمان در طول دوره های نگهداری در گروه کامل، و در زیر گروهی از بیماران با میانگین A1c مساوی یا بیش از 7.5 درصد(212 بیمار) قوی تر شد."

"همبستگی معکوس بین TIR و A1c در زیر گروه بیماران با میانگین پایه A1c کمتر از 7.5٪ (307 بیمار) ضعیف تر بود".

گلدنبرگ و همکارانش خاطرنشان کردند که داده ها به طور گسترده ای پراکنده بودند، که از این فرض حمایت می کنند که وقتی صحبت از هر بیمار به طور جداگانه می شود، A1c و TIR می توانند جایگزین های نسبتاً خام یکدیگر باشند.

در مواردی که بیمار دارای مقادیر A1c پایین و TIR پایین است، این ممکن است نشان دهنده اپیزودهای مکرر هیپوگلایسمی باشد.

در تعداد کمی از بیماران کهTIR  بیش از 70 درصد داشتند، A1c نزدیک به 9٪ بود. این بیماران ممکن است فیزیولوژی گلبول قرمز متفاوتی داشته باشند که به موجب آن A1c مقادیر میانگین گلایسمی را منعکس نمی کند.

منبع:

https://www.medscape.com/viewarticle/991877